De belevenissen van april, het is stil zonder mijn vriend Gido. Ook in april is er weer veel gebeurd en niet allemaal even leuk. Wat wel leuk is dat ik boven mocht slapen in de slaapkamer van mijn baasjes. Trap lopen kan ik niet dus werd ik naar boven getild, ik sliep in het mandje van Gido en af en toe op het grote bed. Ik ben altijd heel vroeg wakker zo rond half zeven en dat vinden ze niet altijd even leuk. Zo op een ochtend gingen we naar beneden de trap weer af en o jee het baasje maakt een misstap en wij komen te vallen. De laatste twee treden werden gemist en daar lag het baasje op de grond. Hij kon mij nog net vasthouden en kwam goed op mijn pootjes terecht. Alleen het baasje kwam niet goed terecht.
Zijn voet zwaar geneusd en kon niet meer lopen. Dat duurde ongeveer twee weken voordat wij samen weer een beetje konden wandelen buiten. Boven slapen was er niet meer bij, ik sliep nu weer beneden want het ziekenhuisbed stond nog in de kamer en daar kon mijn baasje op liggen. Zo had ik dus twee baasjes die met krukken liepen. Ik werd regelmatig door de kinderen van mijn baasjes uitgelaten. Het zat niet mee, nu lopen wij korte rondjes en ik ben veel in de grote achtertuin aan het spelen. Het wandelen buiten doen wij nu heel vroeg en heel laat, op deze tijden komen wij weinig honden tegen en dat is wel fijn. Ik ben nog steeds bang voor grote honden en vooral als ze loslopen. Dan zoek ik de bescherming bij mijn baasje maar op. Verder word ik wel verwent en mag altijd op de bank zitten tv kijken. Lekker blaffen als er andere honden op de tv zijn en vooral als er veel dieren te zien zijn. Dat vinden de baasjes dan niet leuk dat ik zo blaf maar ik doe het lekker toch. Is toch leuk. Dit waren wel weer de hoogte punten van april en ik hoop dat de maand mei minder heftige dingen gebeuren. Ik zie er weer naar uit om met z'n allen weer naar het bos te gaan. Zodra de beide baasjes weer was goed kunnen lopen gaan we weer naar het bos toe. Tot het volgende verhaaltje, groetjes van Baloe.
Reactie schrijven