September een maand van de bezoekjes aan de dierenarts. Zowel Baloe en Apie zijn op bezoek geweest bij de Dierenartsen van A7.
Apie was aan de beurt voor een titertest. De titer van antilichamen in het bloed is de verdunning van dit bloed, waarbij deze antilichamen nog aantoonbaar zijn.
Het bloed wordt dus verdund en indien er bij de hoogste verdunning nog steeds antilichamen worden aangetoond, dan is dit een hoge titer. Indien er bij een lage verdunning antilichamen worden aangetoond, dan is dit een lage titer. Wat belangrijk is om te weten, is dat niet de hoogte van de titers belangrijk zijn, maar slechts de aanwezigheid van antilichamen. Het heeft geen enkele zin om een hond te vaccineren die nog antilichamen heeft welke ontstaan zijn na een vorige vaccinatie. De titers zullen niet verhoogd worden. In een dergelijk geval is er dan sprake van onnodig en/of overbodig vaccineren. Dus bloed afnemen en terug met een mooi blauw verbandje. Binnenkort de uitslag of Apie nog voldoende beschermd is.
Baloe had weer eens een beschadiging aan zijn linkeroog, en deze keer op de zaterdag en kreeg op de zondag last. Dan zit er niets anders op om op zondag naar spreekuur te gaan van de dierenarts. Het bekende recept, weer twee weken zalven en druppels. De pijn/ jeuk was direct over en Baloe hoefde geen kap op, hij bleef er netjes vanaf.
Verder was het een maand van veel wandelen in het bos. Lange wandelingen van soms wel twee uur. Het leukste moment is de pauze dan krijgen we wat koekjes en water. Wat ook leuk is dat er zo veel bomen staan de baasjes worden helemaal gek van ons want we moeten natuurlijk snuffen en een plas tegen doen.
We moeten ook vaak wachten op de baasjes want dan moeten ze zo nodig weer een paddenstoel op de foto zetten of ze vinden weer een golfbal. De wandelingen gaan meestal langs de golfbanen en de golfers slaan wel eens het balletje in de struiken of tussen de bomen en dan zijn ze hem kwijt.
De herfst is de mooiste tijd, niet te warm en mooie boswandelingen maken. Apie is af en toe best wel vervelend, hij wil altijd spelen met me maar ik heb daar niet altijd zin aan. Apie blijft dan maar bijten in mijn achterpoot en nek. Soms maken we dan echt ruzie en dan draait Apie om mij heen en zet grote ogen op en gaat me uitdagen. Dan gaat het los en dan grijpen onze baasjes in en worden ze boos op ons. Apie beland dan in de bench en ik moet op de bank. Na een korte tijd is het wel weer goed en dan mag Apie uit de bench en komt dan weer naar me toe om het goed te maken.
Het leven van een hond gaan niet altijd over rozen, kom je volgende maand weer kijken hier? Dan kom ik met een nieuw verhaal, een poot van Baloe en Apie.
Reactie schrijven