November, de dagen korten en dat betekent twee keer in donker lopen. Verlichting aan zodat ze ons kunnen zien in het verkeer. Mijn beschadigd oog is weer helemaal genezen, druppels en zalf hebben hun werk goede gedaan. Nu maar oppassen de bezoekjes aan de dierenarts zijn voorlopig nu wel weer welletjes geweest. Apie was voor de titertest geweest en moest ook nog op de foto om te kijken of de binnenkant wel netjes was. Dat vond Apie niet leuk had de hele behandelkamer onder gepoe... en gepl..... De foto's waren goed en toen moest er geboend worden, zo hadden ze ook een klusje mij plagen. Deze keer was Nicole met hem naar de DA EN was wel wat gewent maar Apie is me er toch eentje, een wildebras. Met kerst is Apie alweer een jaar bij mij, hij zou eerst voor twee weken komen maar heeft het zo goed dat hij mag blijven.
Wanneer we niet rennen en spelen liggen we heerlijk op de bank en soms in onze eenhondsmandjes. Meestal op de woensdag en zaterdag gaan we naar de bossen in Beetsterzwaag waar we anderhalf uur rondlopen. Het paradijs voor ons we kennen nu bijna iedere boom tot vervelends toe van onze baasjes. Rennen door de gevallen bladeren wat wil een hond nog meer. We waren een keer zo gek dat het baasje ons niet kon houden en de riem van ons losliet. Dat was leuk los van de riem, maar ja in het bos moeten we aangelijnd zijn van de boswachter. Heb je de video al gezien toen dit gebeurde. Op 25 nov ben ik drie jaar geworden, de tijd gaat zo snel. Dit was het wel weer voor deze maand, kom je de volgende maand weer kijken?
Reactie schrijven